Gebruikte methode voor bepaling klassement onderlinge competitie

Donkere wolken boven Lelystad

Afgelopen zaterdag stond de uitwedstrijd naar Lelystad op het programma. Lelystad is één van de kampioenskandidaten, waardoor we van tevoren geen hoge verwachtingen hadden. En de weg ernaartoe was al geen goed voorteken. Donkere wolken stapelden zich op net voor we Lelystad binnen reden. En vervolgens een wolkbreuk die ons totaal het zicht ontnam. Wel een indrukwekkend schouwspel als je zelf niet achter het stuur zat.

De wedstrijd begon zoals het weer. Onheilspellend. In de kortste keren stonden we achter, zowel op het bord als in cijfers. Herman, Rodin en Johan kwamen al snel materiaal achter. Tonnie en Alfred volgden later. Maar Herman en Alfred wisten de schade, soms wonderwel, te herstellen.

Johan bouwde aanvankelijk een prima stand op en de zwarte schijven stonden wat raar verdeeld. Op de 19^e zet was denk ik 31-26 een stuk sterker geweest, waarbij de zwarte korte vleugel veel lastiger te ontwikkelen is. Nu kreeg zwart de kans zijn stand weer een beetje te fatsoeneren. Circa 10 zetten later ging Johan in de fout en trapte in een zetje wat hem een schijf achterstand opleverde en de partij was niet meer te redden.

Rodin bouwde ook een prima stand op. Rustig schoof hij zijn schijven naar het midden. Helaas trapte hij op de 15^e zet in een standaardcombinatie naar dam. Maar dat moet iedereen een keer meemaken en daarvan leren. Daarna was Rodin kansloos tegen de ervaren en sympathieke Cyril Sluisdom.

Tom speelde zijn favoriet tempospel en nam het hele centrum in beslag inclusief 8 tempi voorsprong. Maar soms is er sprake van overontwikkeling en via een omsingeling kwam zijn tegenstander niet in problemen. Het eerste punt was binnen.

Tonnie Schutte was niet opgewassen tegen Jan van der Veen. Ook niet zo gek, het ratingverschil tussen beide was ruim 350 punten. Maar Tonnie ging er ook wel erg druistig in. Op de 22^e zet nam hij al een voorpost op 23 zonder goede verdediging. Die voorpost ging er dan ook snel aan. Rustig 12-18 spelen was op dat moment beter, met een evenwichtige stand.

Dinand moest het ook tegen een op papier veel sterke tegenstander opnemen. Toch had hij de mogelijkheid om op de laatste zet een blauwe notering op internet te halen, maar hij overzag de remisefinesse en gaf op. In onderstaande stand capituleerde  Dinand. Maar met 19-23 x 31-37 x 21-27 x en 26x46 zou het remise zijn geweest. Een 11-1 achterstand. Hoe erg zou het worden?

Dat viel gelukkig nog mee, omdat er niet meer verloren werd en Alfred en Herman mochten daarmee hun handen dichtknijpen. Tonny speelde wel een degelijke partij. Van beide kanten werd er een paar keer een 2 om 2 ruil ingezet, waardoor de stand aardig uitdunde met remise als logisch resultaat.

Herman speelde dus nog remise en dat was knap, omdat hij al na 15 zetten een schijf achter kwam. Herman liep achter een schijf en dat is altijd even oppassen. Eenvoudig kon zijn tegenstander toen een schijfje oppeuzelen. Vijftien zetten later kon Herman via een klein zetje de schijf weer terugwinnen, waardoor de  stand weer in evenwicht was. Weer vijftien zetten later kon zijn tegenstander opnieuw (positioneel) een schijf winnen, maar die speelde dat niet goed uit met remise als logisch resultaat.

Alfred speelde tegen de Lelystadse clubkampioen en had besloten rustig op te bouwen en zijn tegenstander de keuzes te laten maken. Dat lukte goed, met heel veel tijd voordeel. Die werd lang geïnvesteerd om het beste plan te vinden. De winst leek binnen handbereik op de 30^e zet. Na het offer was het plan om via 39-33 het voordeel naar zich toe te trekken, zonder angst voor de dam via de plakker 36-41-46. Maar op het laatst zag Alfred spoken en dacht een snellere winst te halen, maar die combinatie klopte voor geen meter en met een schijf achterstand was de partij echt verloren. Omdat Fred Wortel echter erg weinig tijd had, deed Alfred steeds de niet verwachte zet in de hoop dat het nog wat op zou leveren en dat slaagde wonderwel, met remise als niet verdiend resultaat.