De eerste winst voor Denk en Zet

Denk en Zet boekte in de thuiswedstrijd zijn eerste overwinning. Het op papier zwakkere Hijken 4 bood dapper tegenstand. En door afwezigheid van kopmannen Danny, Hein en Egbert was het op voorhand allerminst zeker. Maar met 2 overwinningen en de rest remise leek het een overtuigende score. Maar met name André en ook Alfred hadden over geluk niet te klagen, al kwam Alfred daar pas een dag later achter toen Hein hem via mail weer met beide voeten op de grond zette. Anderzijds lieten Johan, Tonnie en Gerrit kansen liggen.

Gerrit bouwde zijn partij prima en gedegen op en ging op het juiste moment naar veld 25 om te profiteren van de hangschijf op 10. Gerrit nam vervolgens een coupe Philippe, die weliswaar gelijk bleef, maar waarbij zijn tegenstander alle moeite zou moeten doen om zijn voorpost te verdedigen. Of dit verdedigbaar was, waren de meningen achteraf verdeel. In ieder geval won Gerrit die schijf en leek de partij te winnen. Maar zijn tegenstander wist voldoende compensatie via het centrum te realiseren, waardoor Gerrit moest berusten in remise.

Herman probeerde een sterke centrumstand op te bouwen. Dat lukte ook wel, maar stond op een gegeven moment wel 10 tempi achter en een inactieve schijf op 46. Dat loste hij prima op, maar beide spelers gingen scherp spel uit de weg en na ruim 40 zetten werd remise overeengekomen.

André won aan het laatste bord, maar had daarmee enorm veel geluk. Hij liep zelf achter een schijf en kreeg een simpele dam tegen. Hij dreigde zelf ook door te breken en daarom ga zijn tegenstandster onnodig veel schijven weg. Vervolgens dacht André de dam te kunnen pakken en dat lukte ook, omdat zijn opponente niet zag dat ze twee schijven kon slaan i.p.v. één.

Johan speelde uitstekend en wist op fraaie wijze te profiteren van zijn klaverblaadje en een schijf te winnen. Helaas koos hij na de schijfwinst voor de verkeerde opbouw, waarbij zijn tegenstandster toch nog met remise kon ontsnappen. Zij was daar bijzonder verheugd over. Dus Johan had zijn goede daad voor die dag weer gedaan. Als hij iets minder sociaal was geweest, had hij na de schijfwinst gelijk 38-33 gespeeld en dan was de doorbraak naar dam eenvoudig en beslissend.

Tonny speelde opnieuw een goede wedstrijd en wist daarmee ook zijn 2^e partij te winnen. Daarmee is hij met slechts 5 anderen de selecte groep die beide competitiewedstrijden maximaal scoorden. Hij bouwde zijn stand goed op en kreeg een voordelige halve hekstelling en deed wat je dan in dat soort standen moet doen. Afruilen op de korte vleugel. Hij dreigde vervolgens een kettingstelling in te nemen en zijn tegenstandster besloot toen maar om ten koste van veel materiaal een doorbraak te nemen. Tonny haalde zelf twee dammen en wist het eindspel vlot naar winst te werken.

Tom bouwde vanuit zijn favoriete opening als vanouds een sterke centrumstand op die overging in een op het oog mooie aanval. Hij had graag een keer willen passen, maar dat staat helaas nergens in de spelregels. En via een lichte combinatie kon zijn tegenstander naar een dammeneindspel afwikkelen die voor Tom niet te winnen was.

Tonnie kreeg kansen doordat zijn tegenstander een verre voorpost innam na een stevige ruil. Maar Tonnie liep al snel achter de schijf, die daarna eenvoudig afgeruild kon worden. Daarna bleven de kansen voor Tonnie, maar het 4 om 2 dammen eindspel bleek niet te winnen. Uit analyse bleek dat Tonnie op de 36^e zet een dam gemist heeft. Zie hiervoor toernooibase.

Alfred speelde vanaf het begin secuur en geconcentreerd en had een mooi aanknopingspunt met de witte schijf op 27, die alleen met secuur spel te verdedigen was, maar waarbij Alfred een betere stand overhield. De kunst was om ruilen tegen te gaan en vervolgens gebruik te maken van de slechte korte vleugel van wit. Op het moment dat hij de kroon op het werk kon zetten, speelde hij zonder zetcontrole 24-29 op zet 46, omdat hij dacht dat alles wel gewonnen was. Arrogantie wordt gelijk afgestraft en hij moest teleurstellend in remise berusten. En daar achteraf blij mee zijn, want een zet eerder had zijn tegenstander toch een doorbraak kunnen nemen.