Denk en Zet trekt aan het langste eind

Traditioneel begint half september de nieuwe competitie. Denk en Zet moest weer eens naar de grensstreek in Eibergen om het weer op te nemen tegen DIOS Eibergen 3. Omdat nu in alle klassen met 8-tallen wordt gespeeld i.p.v. 10-tallen zijn een aantal van onze tegenstanders fors sterker dan voorgaande jaren. Bij voorbaat stond vast dat het een spannende strijd zou worden, waarbij enig geluk mogelijk de doorslag zou geven. En dat kwam ook uit. De Larenaren haalden de volle buit binnen, al ging dat niet zonder enig fortuin.

De eerste opsteker was de remise van Gerrit. Gerrit stond na ruim 40 zetten namelijk zo goed als verloren. Maar zijn tegenstander liet hem ontsnappen naar remise. En Gerrit zou Gerrit niet zijn als dat niet via een kleine combinatie ging.

De thuisploeg nam een voorsprong doordat Wim van Sonderen onze Johan klopte. Johan had een nadelig klassiek opgebouwd, met 4 tempi voorsprong (wat niet gunstig is in klassiek) en een moeilijke schijvenverdeling. Zijn tegenstander won fraai omdat die een afwikkeling koos die een schijf kostte, maar toch in alle varianten winnend was. Dat klopte allemaal mooi.

Egbert en Danny lieten de stand kantelen en de Larenaren stonden weer voor. Egbert trof Harry Vos. Een ervaren speler, die niet zo snel verliest. Hij leek echter de nodige angst voor Egbert te hebben, want voorzichtigheid was troef aan zijn kant. Egbert bleef rustig en bouwde een steeds betere stand op. Hij miste weliswaar een dam op de 39^e zet. In eerste instantie lijkt die ook niet goed, maar als je 40-35 speelt en ook nog 35-30 is de dam niet te pakken, maar pak je zelf vrij snel de ene na de ander schijf. Egbert bouwde echter rustig verder en overklaste zijn tegenstander.

Danny had er ook weer zin in en trof in Jan Vesters een tegenstander die meeste wel wil spelen. Maar het was Danny die rustig opbouwde en nadrukkelijk niet op avontuur ging. Hij probeerde voordeel te krijgen op de lange vleugel van Jan. Dat lukte zeker toen hij de kans kreeg een schijf op 25 te krijgen tegen het vierhoekje 10, 14, 15 en 20. Het eerste wat ik leerde toen ik op 16-jarige leeftijd bij damclub Nijverdal kwam. Nooit doen !! Zo’n blokje leidt vrijwel altijd tot verlies. Jan probeerde er nog wel uit te komen door naar het kerkhofveld te ruilen. Maar hij groef op de 40^e zet zijn eigen graf. -Dat was niet nodig geweest. Danny wist er wel raad mee en won gedecideerd.

De stand werd weer gelijk toen Dinand het onderspit moest delven. In een rustige partij leek er niet zoveel aan de hand. Ik denk dat Dinand licht nadeel had, omdat het 5 om 5 standje toch wel lastig spelen leek. Dat bleek ook in de praktijk. De computer vond nog wel de remise, maar Dinand lukte dat niet en kwam net een tempo te kort. Het is ook knap lastig om in dit soort standen steeds de beste zet te vinden.

Tonny speelde een spannende partij. Hij had een nadelige klassieke stand, maar zijn tegenstander liet zich opsluiten en bouwde daardoor toch het nodige voordeel op. Tonny miste op de 36^e zet een dam, die volgens de computer genomen moest worden om nog enig zicht op remise te houden. Maar gelukkig zijn we geen computers en blijven er altijd kansen, ook in slechtere standen. Tonny greep zo’n kans en liet een mooie remise bijschrijven.

De andere Tonnie won aan het laatste bord. Dit was waarschijnlijk op onnavolgbare wijze, want de notitie staat nog steeds niet op toernooibase. Ik denk dat zelfs de computer onder de indruk was. Maar Tonnie zorgde er daarmee wel voor dat de Larenaren minstens met een punt naar huis zouden gaan.

Tom moest daarvoor remise halen en dat deed hij ook, maar dat moest van heel ver komen. Eigenlijk kreeg hij die cadeau, want de stand was in het verre eindspel volkomen uit. Tom vergaloppeerde zich in de opening en kreeg een belabberde stand. Hij miste in tijdnood een eenvoudig zetje naar winst, maar gezien de partijopzet zou dat ook teveel van het  goede zijn geweest. In het dammeneindspel wist Tom toch het nauwe pas naar remise te vinden, al had hij geluk dat zijn tegenstander op de 67^e (!) zet te gretig een tweede dam haalde. Eerst de zwarte voorpost teruggooien en dan dam maken zou winst zijn geweest.

Een mooi begin van de nieuwe competitie. En zonder geluk vaar niemand wel. Over 3 weken spelen we opnieuw een uitwedstrijd in en tegen Apeldoorn.