Uit tegen Apeldoorn waren de rollen precies omgedraaid t.o.v. de vorige wedstrijd tegen Hoogeveen. Toen won het team en verloor Alfred als enige. Nu werd helaas verloren, terwijl Alfred als enige won. Als het ons helpt om te winnen, wil ik volgende keer wel verliezen. De Apeldoornse formatie had hun sterkste spelers op de borden 5, 6 en 7 gezet. In de hoop dat die zouden winnen en er nog 3 remises zouden volgen op de andere borden. Die strategie slaagde ruimschoots. Bord 5 verloor weliswaar, maar alle anderen haalden de gewenste remise, ondanks soms grote rating verschillen.

Bij Herman was het na 13 zetten al gebeurd, toen zijn tegenstander een 4 om 4 nam naar dam. De stand was echter toen ook al nagenoeg onspeelbaar, omdat Herman zich vanaf de opening liet opsluiten op de lange vleugel met een klaverblaadje.

Gerrit was de volgende die de punten moest inleveren tegen een van de sterkere tegenstanders aan bord 7. Hij bouwde de eerste 20 zetten prima op, maar kwam toen positioneel langzaam in het nadeel. Nadat hij in de kettingstelling kwam, was er geen houden meer aan, met schijf- en partijverlies als gevolgd.

De volgende tegenslag was de remise van Danny. Alfred had hem bewust lager gezet, omdat hij verwacht had dat de Apeldoornse toppers ook lager zouden zitten, maar die startten pas vanaf bord 5. Danny trof nu helaas een tegenstander met 250 rating punten minder, die ook nog eens weinig fouten maakte. Danny probeerde een aanval, die goed werd gepareerd en zonder echte kansen werden de punten gedeeld.

Johan speelde een prima partij tegen zijn sterke opponent. Hij kwam toch wat onder druk te staan omdat hij met open veld 49 een voorpost op 24 toeliet, maar redde zich daar goed uit. In het eindspel liet hij zich toch enigszins verrassen en dreigde in een 3 om 3 oppositie te eindigen. Tja, en wie dan aan zet is, die verliest. Hij probeerde dat nog te omzeilen, maar kwam daarmee in een ander verloren eindspel terecht. Een 7-1 achterstand, dan voel je de bui al hangen. Uit de laatste 4 partijen moesten 3 overwinningen komen en dat bleek te veel gevraagd.

Tonny speelde remise aan het kopbord. Zijn tegenstander bouwde heel degelijk op, maar na zo'n 35 zetten kwam Tonny toch in een voordelig klassieke stand terecht, waarbij er mogelijk met secuur spel wel meer in zat. Maar de remisemarge is in dat soort standen groot.

Er was nog een klein kansje op een punt. Alfred speelde zich onder de druk uit en Tom bouwde ook voordeel op en Hein zou toch niet de tweede zijn vandaag die een punt zou moeten inleveren tegen een op papier fors zwakkere tegenstander. Tom probeerde het en kwam in het late eindspel zelfs analytisch gewonnen, althans volgens het commentaar van Hans van Hal op toernooibase. Maar het werd het helaas niet, en daarmee was de teamnederlaag een feit.

Haagse Hein had wat meer Haagse bluf moeten gebruiken. Ik denk dat Hein te passief speelde, waardoor zijn tegenstander nooit echt in gevaar kwam, met remise als teleurstellend resultaat. Toen moest Alfred proberen de eer te redden. Hij speelde na de opening bewust klassiek. Niet zijn favoriete speltype, maar met 3 tempi minder en een hangende schijf voor zijn sterke opponent, was dat de beste keuze. Na een vereenvoudiging leek Alfred makkelijker te staan, maar moest plots flink rekenen om schijfverlies te voorkomen. Dat lukte net en toen Jan Lammers niet de scherpste zet deed sloeg het spelbeeld om en dwong Alfred schijfwinst af. Na bijna 5 uur spelen, kon toch nog een overwinning worden bijgeschreven in een dammeneindspel.