Op de laatste septemberdag togen we naar Wesepe, waar de thuiswedstrijden van Salland worden gespeeld. Gerrit Visscher mocht het openingswoord doen en gaf aan dat dammen een sport is. En dat sport emotie is. En dat als er 11 punten worden gehaald, de thuisploeg (maximaal 30 seconden) juichend de overwinning gaat vieren. Wij werden uitgenodigd hetzelfde te doen. Maar het bleef stil. Opnieuw 10-10 voor de Larense formatie.

Herman dolf als eerste het onderspit. Het begin was symmetrisch, zoals je bij de jeugd vaak ziet in de Hollandse Opening. Herman liet echter zijn korte vleugel opsluiten en probeerde via het kerkhof aan de andere kant spel te krijgen. Dat blijft een risico, maar is wel Hermans stijl. Dit keer kwam hij er niet uit. In een positioneel moeilijke stand wist Dick Halma de winst te forceren via een achterloop, die alleen opgevangen kon worden ten koste van een mooie dam. Herman kon gelijk opgeven. Niet getreurd. De stand werd al vrij vlot rechtgetrokken door Tonnie Schutte. Tonnie nam vanaf het begin brutaal een Rozenburgaanval in, waarbij hij wel moest oppassen deze voorpost niet te verliezen vanwege een minder aantal verdedigers dan aanvallers. Echter diep hoefde hij niet te rekenen toen zijn tegenstander een simpele 2-om-2 doorbraak toeliet. Winst was toen een koud kunstje.

In de partij van Gerrit Roeterdink werd het evenwicht niet echt verstoord, al was het middenspel duidelijk voor de Raaltenaar. In het eindspel was het voordeel voor Gerrit, dus dat was ook weer in evenwicht. Remise was een terechte uitslag. De partij van Willem ging lange tijd gelijk op en leek er niets aan de hand. Totdat in een 8 om 8 stand Willem geen goede zet meer had. Frustrerend als je op het oog een degelijke stand hebt, maar toch materiaal moet inleveren en uiteindelijk aan het kortste eind trekt. Maar ook nu werd de stand weer direct gelijk getrokken. In een rustige partij dwong Tonny langzaam voordeel af. Hij ruilde goed naar een klassieke stand met het tempovoordeel voor Tonny. Folkers ruilde zich er wel uit, maar hield een duidelijk mindere stand over die Tonny langzaam maar zeker naar zich toe trok.

Alle volgende partijen werden remise, op zich al een wonder. Alfred had aan het topbord enorm voordeel opgebouwd, maar kon dat net niet rondzetten. Op het moment dat hij die conclusie trok, offerde zijn tegenstander echter een schijf, terwijl redding via 32-27 mogelijk was. Van Hal had echter niet gezien dat deze zet niet met een combinatie afgestraft kon worden. Winst leek goed haalbaar. Dat gold echter niet voor Johan Beltman aan het tweede bord. Hij kwam juist een schijf achter en verlies leek onafwendbaar. De eerste remise van deze reeks was voor Dinand. In een klassieke partij was het tempovoordeel voor Dinand, maar die gaf dat weer op door een ruil te nemen, waar direct 17-21 i.p.v. 17-22 kansrijker leek. Zijn ervaren tegenstander kreeg daarna weliswaar voordeel, maar Herman wist met een mooi dubbeloffer een degelijke remise af te dwingen. Danny Dix wist geen voordeel te bereiken tegen Ab Steenbergen. Remise was dan ook het logische resultaat.

Zoals al gemeld wist Johan de stand niet in evenwicht te houden tegen Fred van Amersfoort. Een onnauwkeurigheid dwong Johan naar het kerkhofveld en Fred wist dat snel uit te buiten. De stand leek hopeloos verloren, maar Johan speelde stug door en kwam ondanks schijf achter in een gelijkwaardige positie terecht met voldoende compensatie. In een 5 om 4 stand werden daarom de punten maar gedeeld. Bij Egbert kwamen verschillende speelvarianten op het bord. In een klassiekachtige partij nam Egbert een ruil en probeerde via een centrumomsingeling (Podkowa) voordeel te halen. Voordeel was het misschien wel, maar winst was nooit echt in zicht.

Dan moest het maar via Alfred komen. De gezonde schijf voor in een volle stand moest toch voldoende zijn voor de winst. Zeker ook gezien het tijdvoordeel. Ruim een half uur in het voordeel van Alfred. Maar zoals wel vaker, wist hij het niet af te maken en trapte nog in een gemeen slagje, dat weliswaar nog een schijf extra opleverde, maar waarbij het eindspel net niet meer voldoende was voor de winst. Daarom opnieuw een 10-10 uitslag en het bleef dus stil in Wesepe.