Sarah opende de score en kwam vrij eenvoudig een schijfje voor. Daarna speelde ze het bekwaam naar winst. Gerrit Roeterdink speelde weer heel snel en had na twee uur spelen meer tijd over dan hij mee begon. Hij liet meerdere ruilen toe en daarna werd het snel remise tegen een tegenstander waar je, op papier althans, niet bang voor hoeft te zijn. Zijn broer Tonny was de eerste die vandaag de punten moest inleveren. Tonny wilde wel spelen en bouwde een spannende stand op. Zijn tegenstander speelde op de 13e zet bewust op een zetje door 45-40 te spelen i.p.v. het positioneel betere 44-40 en had daarin succes met een vijfklapper, die een hout voorsprong opleverde.

De tegenstander van Danny was gek op randschijven. In het middenspel had Danny er geen meer en zijn tegenstander 5, die ook nog weinig strategisch waren opgesteld. Via krachtig centrumspel wist Danny daar wel raad mee en we stonden weer voor. Herman speelde een goede opbouwpartij tegen zijn veel sterkere tegenstander en had lange tijd het betere van het spel. Totdat Herman zich vrijwillig in een hekstelling liet opsluiten en het langzaam achteruit ging en hij toch moest capituleren. Jammer, maar dapper geprobeerd.

Helaas ging ook Johan ten onder door een ietwat onevenwichtige partij opbouw. Johan speelde m.n. aan zijn korte vleugel totdat daar weinig schijven meer over waren. Zijn lange vleugel was nog weinig ontwikkeld, waardoor zijn tegenstander het centrum kon pakken met behoorlijke tempovoordeel. Het liep in het eindspel dan ook snel vast. Maar Egbert trok de stand weer recht, door degelijk centrumspel. Hij profiteerde optimaal van de hangschijf (6) van zijn tegenstander, die vanuit ellende de schijven maar weggaf. Dinand speelde weer een degelijke partij en kwam geen moment in gevaar.

Als laatste waren de beide topborden nog bezig. Tonnie werd beloond met een plek aan het hoogste bord. Hij mocht zich als een van de topscoorders uit de tweede klasse bewijzen en vocht in ieder geval voor elk veld. Zijn opbouw was enigszins onlogisch aan de lange vleugel. Toch wordt dat door grootmeesters wel eens gespeeld, dus waarom Tonnie niet? Het centrum was daardoor voor zijn tegenstander, die daar toch langzaam maar zeker van profiteerde. Ondertussen had Alfred aan het tweede bord te maken met de Lelystadse kopman. Aanvankelijk ging het prima en wist hij langzaam wat voordeel te krijgen. Dat voordeel was volgens zijn tegenstander groter dan Alfred zelf ervoer. Op een gegeven moment klapt hij volledig dicht, maar wist er toch met hangen en wurgen remise uit te slepen: 9-9. De vraag was op dat moment of Tonnie dat ook zou lukken. Ergens heeft er nog remise in gezeten volgens hem, maar hij vond deze te laat. Helaas werd hierdoor opnieuw met de kleinst mogelijk cijfers verloren: 9-11. De volgende keer is een 11-9 overwinning nodig, om het weer in evenwicht te trekken.