In het zicht van de haven gestrand

Het is het eerste  team van DEZ niet gelukt om kampioen te worden. Daarvoor was een overwinning nodig tegen Huissen 3, de nummer 3 van de ranglijst. Een heuse kraker dus op de laatste competitiedag. De Larenaren waren er dichtbij, maar moesten uiteindelijk berusten in een 8-8 gelijkspel. Door de verwachte overwinning van DUO 2 zijn de Doetinchemers nu kampioen en mogen via een extra duel proberen promotie af te dwingen.

Teamleider Alfred was tevreden met de opstelling. De 3 toppers van Huissen 3 speelden tegen onze 3 toppers. Alfred hoopte dat deze 3 spelers en de beide laatste borden samen 5 punten zouden halen. En dat dan Alfred zelf, Hein en Tonny voor de pluspunten zouden zorgen. Lange tijd leek dat te lukken, zeker toen Herman met een schijf achter nog remise wist te maken. Maar Tom verslikte zich en Tonny wist het net niet te redden na ruim 4,5 uur spelen. Maar er is volop gestreden en winnen doen we samen, verliezen ook.

Herman kon het niet laten en bezette weer het kerkhofveld en leek zijn eigen graf te graven. Herman had zich gelijk na de bezetting van dit veld nog kunnen redden met 22-17. Maar toen dat achterwege bleef was schijfverlies onvermijdelijk. Gelukkig kreeg Herman nog een 3 om 4 in de schoot geworpen na een foutieve dubbele ruil van zijn jonge tegenstander. Met remise als resultaat.

Ondertussen had Gerrit ook besloten de punten te delen met de jongste Huissenaar. In een volle stand bleef Gerrit zoeken naar zetjes, maar die zaten er niet in of werden tijdig onderkend. Meer dan remise leek er dan ook niet in te zitten.

Alfred trok wel aan het langste eind. Dat zat er lang niet in. Hij had bewust voor een rustige opbouw gekozen, in de hoop langzaam voordeel naar zich toe te trekken en geen onnodige risico’s te nemen. Zoals hij al verwachtte met deze tegenstander werd het klassiek, met licht voordeel voor Alfred. Echter op de 45e zet kreeg hij de winst in de schoot geworpen door een grote positionele fout. Zijn tegenstander had een finesse naar remise gezien. Alfred had die ook gezien en net iets verder doorgerekend. Het eindspel was simpel gewonnen.

Hein stond ondertussen een schijf voor. Terwijl Alfred koos voor een voorzichtige tactiek, koos Hein voor strijd vanaf het begin door zich op de korte vleugel te laten opsluiten. Hein probeert wel vaker lokzetten in de stand te vlechten, maar zelden worden die zetten dan toch uitgevoerd. Dit keer wel. Hein had i.t.t. zijn tegenstander wel gezien dat de doorbraakcombinatie niet goed was en schijfwinst was een feit. En met secuur spel zou de winst niet moeilijk zijn.

Dat was de reden voor Egbert om remise aan te bieden in een gelijkwaardige stand, al was het lichte voordeel wel telkens voor zijn tegenstander. Maar met een 7-3 voorsprong zou het toch moeten lukken. Tonny stond weliswaar onder druk, maar Danny en Tom hadden gelijkwaardige standen.

Toch ging het nog mis. Tom verslikte zich door zelf een zetje te nemen waarbij zowel hij als zijn opponent dam zouden haalden. Helaas voor Tom kon zijn dam tegen 3 schijven worden afgenomen. Vaak is dat te duur, maar in dit geval was de dam van Ralf Veenings oppermachtig en Tom moest spijtig toezien dat verlies onafwendbaar was.

Danny speelde een prima partij en vond zelf dat hij het beste van het spel had. Grappig genoeg vond zijn tegenstander dat die zelf beter stond en dat Danny ‘zwijnde’ met remise. De computer geeft in ieder geval Danny gelijk. Maar daar koop je niets voor, remise was op zich  een logisch resultaat.

Dus moest het van Tonny komen. Zoals gezegd, hij stond onder druk, maar daar kan Tonny doorgaans goed mee omgaan. Dit keer ook. Hij bleef, althans uiterlijk, onbewogen. Helaas miste Tonny meerdere kansen op remise. Maar ga er maar aan staan. Grappig dat de computer op het eind elke zet van Tonny en elke zet van zijn tegenstander als ‘blunder’ classificeert. Om en om werden kansen op winst dan wel remise gemist. Maar het was dan ook een zeer complexe stand waarbij de Huissenaar 2 dammen kon halen. Op de 65e (!) zet ging het definitief mis. Zowel 13-9 als 24-20 waren genoeg voor een punt, door een lastige finesse.

Toch kunnen we terugkijken op een geslaagd seizoen. Iedereen bedankt hiervoor. Ook Henk en André als invallers. Het is altijd leuk om te strijden om de hoogste plekken, maar nog belangrijker is dat ieder van ons de kans krijgt evenveel wedstrijden te spelen. Hein werd topscorer en behaalde net als Tom een karrevracht aan punten. Op de voet gevolgd door Egbert en Tonny.  En Tom en Tonny: jullie hebben eerder beide al eens de beslissende punten binnen gehaald. Dat we geen kampioen zijn geworden komt ook door puntenverlies in andere wedstrijden en over het hele seizoen gezien is DUO de sterkste, ook gezien hun vele bordpunten. Rest mij dan ook om DUO en in het bijzonder Tom en Johan van harte te feliciteren met hun behaalde kampioenschap.