Moeizame overwinning DEZ tegen Wapenveld 2

De eerste wedstrijd van het nieuwe jaar werd thuis gespeeld tegen de reserves van Wapenveld. Op papier een niet te moeilijke wedstrijd, maar lang zag het er naar uit dat we de overwinning niet over de streep zouden trekken. Na 2 uur spelen stonden Johan en Tonny op verlies en bij de rest was nog geen duidelijk voordeel te zien. Toch kwam het krachtverschil uiteindelijk nipt in de uitslag tot uiting. Een 9-7 overwinning.

Tonny moest het opnemen tegen de ervaren Henk Mostert, die bij voorkeur klassiek speelt. In een gelijkwaardige stand nam Henk een damcombinatie ten koste van een schijf. Bij goed spel was dit nog precies houdbaar voor Tonny via de zogenaamde tric trac lijn.  Tonny had het anders ingecalculeerd en nam een kansloze andere variant. Op toernooibase staat door Tonny zelf aangegeven hoe het wel remise had kunnen worden.

Zijn broer Gerrit haalde wel het eerste punt binnen. Maar daar kwam hij goed mee weg. Op de 29^e zet ruilde Gerrit foutief naar veld 29. Via de stille zet 35-30 had zijn tegenstander al schijfwinst kunnen forceren. Toen dat niet gebeurde was remise het logische resultaat.

Dat was ook de uitslag bij Herman. Ik vermoed dat die partij niet correct is ingevoerd op Internet. Als dat wel het geval is, ging Herman al op de 4^e zet in de fout door 41-37 te spelen, waarna zijn tegenstander eenvoudig een schijf voor zou komen. Het verdere verloop van de partij bleef volkomen in evenwicht.

André smaakte het genoegen om bij zijn debuut dit jaar gelijk een overwinning te scoren. Hij moest op het laatste moment Dinand vervangen die met een flinke griep thuis bleef.  Zijn tegenstander bouwde een mooie centrumblok op, maar wist dat na 38 zetten niet uit te bouwen. De vraag is ook wat dan op dat moment de goede zet was, want André had geduldig gewacht om te kijken wat zijn tegenstander voor plan had. Die wilde ontwikkelen via veld 22, maar dat werd hem gelijk fataal door een combinatie. André speelde het vervolgens vakkundig uit.

De stand was weer gelijk, maar Johan was echter al snel op achterstand gekomen. Hij maakte al op de 19^e zet een enorme blunder, door achter een schijf te lopen, terwijl zijn tegenstander elders achter 2 schijven kon lopen. Hij verweerde zich echter nog kranig en na circa 50 zetten was de stand, ondanks schijf achter, potremise

Intussen had Hein het team op voorsprong gebracht. Hij  had er duidelijk zin in, nadat hij 3 maanden niet gespeeld had vanwege een lange campervakantie in Spanje. Hij name een vroege voorpost in en ging over naar een half open klassieke stelling, waarbij hij volgens het boekje de centrumschijf van zijn tegenstander omklemde via de zogenaamde Podkowa opbouw die Egbert ook regelmatig toepast. Volgens eigen zeggen speelde Hein een berenpartij en wist op fraaie wijze de winst naar zich toe te trekken.

Deze opsteker werd weer teniet gedaan doordat Johan zijn tweede black-out had. Hij trapte in een 3 om 4. Dat was op zich niet erg, want ook daarna was de stand nog remise. Maar Johan was zo gedesillusioneerd dat jij verbouwereerd opgaf.

Ook Tom had het lastig om voordeel te realiseren. Het werd een klassieke partij, een speltype wat Tom niet al te leuk vindt. De eerste 45 zetten ging het dan ook gelijk op, waarbij de computer de stand als volkomen in evenwicht taxeerde. Toen maakte zijn tegenstander een positionele blunder, waardoor Tom een schijf voorkwam. Maar 5 zetten later blunderde Tom ook volgens de computer en was de stand, ondanks een schijf voorsprong voor Tom weer in evenwicht. Maar dat moet je op het bord dan ook aantonen en dat is meestal niet zo eenvoudig. Tien zetten later, in een dammeneindspel, werd de beslissende fout gemaakt, waardoor Tom zorgde dat er in ieder geval 8 punten in Laren achterbleven.

Het winnende punt moest verzorgd worden door Alfred. Hij had het ook lastig om kansen te creëren. Hij nodigde zijn tegenstander uit om een voorpost op 24 te nemen, maar die ging dat lang uit de weg. Hij bleef geduldig wachten en nam genoegen met een iets mindere stand optisch gezien. Toen de voorpost er uiteindelijk wel kwam, wist Alfred het voordeel steeds meer naar zich toe te trekken door ook elke ruil zorgvuldig uit de weg te gaan. Langzamerhand creëerde hij daarmee een volledig gewonnen stand. Toch liet hij zich nog verrassen door een offer en moest lijdzaam toezien dat er niet meer dan remise te halen was.