Krachtig herstel Larense dammers

Na de pijnlijke nederlaag in Apeldoorn moest er vandaag gewonnen worden tegen Raalte. En dat lukte met maar liefst 6 overwinningen en zonder verliespartij. Raalte kwam door omstandigheden met 7 man, maar was wel zo netjes om dat 's ochtends al vroeg te melden. De beide opstellingen werden naast elkaar gelegd en Hein bleek de (on)gelukkige. Twee punten erbij, maar geen leuke dammiddag.

De teamleider had Gerrit bewust op bord 1 gezet, omdat in het verleden meermaals is gebleken dat Gerrit dan voor verrassingen kan zorgen. En als de tegenstander niet zijn sterkste spelers aan de hoogste borden zet, is het een normale krachtmeting. Dit keer trof Gerrit wel de sterkste opponent van de Sallanders. Gerrit liet zich al vrij vroeg in de wurggreep nemen via een korte vleugelopsluiting en kwam enigszins in ademnood. Maar Gerrit laat zich nooit gek maken en heeft in ieder geval nooit veel tijd nodig om een oplossing te vinden. Zijn tegenstander ruilde zich zelf uit de opsluiting en dacht de overgebleven stand wel te winnen. Gerrit dacht daar anders over en haalde een dam op bezet veld en bracht de stand naar 4-0.

Egbert trof in Jan van Buiten een op papier gelijkwaardige speler. Maar Egbert is een grillige, avontuurlijke speler, het kan bij hem alle kanten op. Zijn tegenstander nam een Springer doorstoot, waarna altijd prachtig spel ontstaat. Egbert had daar duidelijk geen zin in en ruilde de schijf gelijk af om kort daarna zelf een centrumvoorpost te nemen, zoals je die in de Agofonov-opening ook wel ziet. Hij bouwde een prachtige centrumstand op, maar overzag een 4-om-3 doorbraakzetje en moest in remise berusten.

De tegenstander van Danny is vast onlangs bij onze Herman wezen buurten en nam het kerkhof in. Herman is immers ook een trouw bezoeker van dit veld, maar had hem vast niet verteld dat dat ook wel vaak verkeerd afloopt. Dit keer ook. Danny speelde het vakkundig en nam op het juiste moment materiaalwinst, zonder bang te zijn om zijn tegenstander een dam te gunnen. Even later had Danny zelf ook een dam en maar liefst 3 schijven meer. Dat vond ook de Raaltenaar te gortig en gaf gelijk op.

Johan was de tweede speler die remise haalde. Ik weet niet zo goed of hij daar nu blij mee moest zijn of niet. Johan miste op de 39e zet een vrij eenvoudige 2-om-2 doorbraak, waarmee de winst wel makkelijk gehaald zou kunnen worden. Daarna werd hij eigenlijk weggespeeld, maar als een ware Houdini wist hij dat te voorkomen. Het was ook wel een wat merkwaardige partij. Zijn tegenstander wilde koste wat kost klassiek spelen en Johan wilde dat koste wat kost voorkomen en ruilde naar een avontuurlijk standje toe, die echter snel uitgedund werd. Toen zijn tegenstander de kans kreeg de volle lange vleugel te ontwikkelen tot een acceptabele centrumstand, kwam Johan in problemen, hij wist daar moeilijk raad mee. Remise misschien dan toch wel een terechte uitslag.

Tonnie speelde een degelijke opening en vond dat blijkbaar zelf wat saai. Hij was waarschijnlijk bij het bord van Egbert langsgelopen en dacht "dat kan ik ook" en nam een voorpost op 23 en speelde dat vervolgens prima verder en wist een betere stand te bereiken. Zijn tegenstander dacht naar remise af te wikkelen en een doorbraak te nemen die beiden op dam zou brengen. Dat klopte ook wel. Tonnie gaf hem nog sneller dam dan waar hij op gerekend had, maar nam deze gelijk weer af en kon ook 2 punten bijschrijven.

Herman was in Apeldoorn zichtbaar teleurgesteld door zijn snelle verlies. Hij speelde zijn opening zeer sterk en bouwde rustig op. Toen Herman een sterke hekstelling in dreigde te nemen, nam zijn tegenstander een dubieuze voorpost. Herman had geduld en schijfwinst was een kwestie van tijd. Zijn geduld werd terecht beloond met een mooie overwinning tegen een tegenstander met een mooie naam.

Tom was als laatste bezig om ook wat hoger op de topscorerslijst te klimmen. Dan was winst nodig. Hij speelde een Tjecholev opening, waar zijn tegenstander niet echt in mee ging. In het middenspel werd afgestevend op een klassieke stand, waarbij Tom goed gezien had dat de tempoverhouding niet in zijn voordeel was, maar dat dat ruim gecompenseerd werd door een hangschijf op 45. Ook had Tom sterk gezien dat zijn geplaatste "offer van Dussaut" in alle varianten gewonnen was. Het offer is al bekend uit de 19e eeuw, maar blijft fascineren. Je staat bewust een schijf achter, maar door een dubbele dreiging win je toch. Daarmee was een monsterscore een feit. De volgende ronde zijn we vrij en op 13 november mogen we naar Kampen voor een echte damkraker in deze oude Hanzestad.